peszyć się
Смотреть что такое "peszyć się" в других словарях:
peszyć się – speszyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} czuć się niepewnie, wpadać w zakłopotanie z jakiegoś powodu; mieszać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Często peszył się w towarzystwie. Speszyła się, gdy zwrócono jej uwagę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
peszyć — ndk VIa, peszyćszę, peszyćszysz, pesz, peszyćony «pozbawiać kogoś pewności siebie, zbijać z tropu; onieśmielać, zawstydzać» Peszyła go obecność tylu osobistości. peszyć się «tracić pewność siebie, mieszać się» Łatwo się peszyć … Słownik języka polskiego
peszyć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIa, peszyćszę, peszyćszy, peszyćony {{/stl 8}}– speszyć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIa {{/stl 8}}{{stl 7}} wprawiać kogoś w zakłopotanie, powodować, że ktoś czuje się zawstydzony, zbity z tropu; onieśmielać : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
płoszyć się – spłoszyć się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}uciekać, przestraszywszy się kogoś, czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzikie zwierzęta płoszą się na widok ludzi. Sarny spłoszyły się i runęły w las. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tremować się – stremować się — {{/stl 13}}{{stl 7}} ulegać tremie, odczuwać tremę; peszyć się, mieszać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Niepotrzebnie tremował się przed każdym egzaminem. Stremowała się, widząc tłum reporterów. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
speszyć (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. peszyć (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
mieszać — ndk I, mieszaćam, mieszaćasz, mieszaćają, mieszaćaj, mieszaćał, mieszaćany 1. «zmieniać położenie cząstek substancji płynnej lub sypkiej potrząsając, poruszając tą substancją albo poruszając czymś w tej substancji; łączyć ze sobą w ten sposób… … Słownik języka polskiego
tremować — ndk IV, tremowaćmuję, tremowaćmujesz, tremowaćmuj, tremowaćował «wywoływać u kogoś tremę; peszyć» Głęboka cisza tremowała go. tremować się «czuć tremę; peszyć się, mieszać się» Bardzo się tremował przed występem … Słownik języka polskiego
widok — m III, D. u, N. widokkiem; lm M. i 1. «widziana przestrzeń, fragment przestrzeni zapełnionej szczegółami; krajobraz, pejzaż» Urozmaicony, malowniczy, bajeczny, zachwycający widok. Widok ogólny miasta. Widok z balkonu, z mostu. Pokój z widokiem na … Słownik języka polskiego
detonować — ndk IV, detonowaćnuję, detonowaćował, detonowaćowany 1. «wybuchać, eksplodować» Bomby detonowały co kilka minut. 2. «zbijać z tropu, onieśmielać, peszyć» Detonować kogoś ironicznym uśmiechem. 3. muz. «brać dźwięki fałszywie, nieczysto, za nisko… … Słownik języka polskiego
konsternować — ndk IV, konsternowaćnuję, konsternowaćnujesz, konsternowaćnuj, konsternowaćował, konsternowaćowany «wprowadzać w stan konsternacji, zakłopotania; peszyć, mieszać, zbijać z tropu» Konsternować towarzystwo swoim zachowaniem. konsternować się strona … Słownik języka polskiego
